بررسی ساختار ریسک بخش کشاورزی بر اساس بهینه‌یابی ترکیب اعطای تسهیلات در بخش‌های مختلف اقتصادی

چکیده بانک‌ها نیز مانند سایر اشخاص، به دنبال بهینه کردن تخصیص منابع خود با توجه به دو معیار اصلی بازدهی و ریسک ناشی از آن می‌باشند. بنابراین برای بهینه‌سازی تخصیص منابع بانک‌ها، می‌توان تسهیلات اعطایی بانک‌ها به فعالیت‌ها و بخش‌های مختلف اقتصادی را به عنوان پرتفوی آن درنظر گرفته و سپس با توجه به ریسک و مخاطره موجود در هر یک از این بخش‌ها، اقدام به بهینه‌سازی آن کنیم. این بخش‌ها، شامل ۸ بخش کلی صنعت و معدن، بازرگانی، خدمات، مسکن، لیزینگ، کشاورزی، ارزی و سایر درنظر گرفته شده‌اند. برای این منظور، از یکی از ابزارهای پرکاربرد در بازار سهام، یعنی مدل مارکوئیتز استفاده خواهیم کرد. لذا در مطالعه حاضر، در چارچوب نظری مدل مارکوئیتز، از الگوی درآمد مورد انتظار- واریانس، برای تعیین پرتفوی بهینه بانک و بررسی عملکرد آن استفاده گردیده تا بتوان به گونه‌ای روشن‌تر، ترکیب بهینه سرمایه‌گذاری بانک در بخش‌های مختلف اقتصادی را مشخص کرد. در نهایت پس از مقایسه میان وزن‌های واقعی تسهیلات اعطایی در هر یک از بخش‌ها در سال ۹۲ و وزن‌‌های بهینه در این سال، اختلاف قابل‌توجه میان آن‌ها مشهود است. بر این اساس، بیش‌ترین شکاف و اختلاف میان وزن‌های واقعی و مقادیر بهینه در بین بخش‌های اقتصادی مربوط به بخش کشارزی است که با اختلاف ۱۳۴ درصدی همراه است. این رقم نشان‌دهنده ضعف شدید این بخش در بازگردانی تسهیلات دریافتی از بانک‌هاست که همین امر لزوم توجه بیشتر دولت و بانک مرکزی در حمایت از این بخش را نشان می‌دهد.